Ik zoek steun, troost en informatie voor mezelf

Een kind verliezen is een onvoorstelbaar groot verdriet. Het betekent vaak het begin van een verwarrende rollercoaster vol emoties en pijn. Het Berrefonds probeert intussen al elf jaar houvast te bieden aan gezinnen die getroffen worden door het verlies van een kind. Maar elk verhaal is uniek. Elk verlies is anders. En elk gezin is dat ook. Daarom ontwikkelden we intussen een hele waaier aan tools en ondersteuning.

Ontdek hier wat we voor jou kunnen doen en hoe we je misschien een heel klein beetje kunnen helpen. Vandaag, maar ook morgen of volgend jaar.

Meer info:

Contact met lotgenoten

Omdat het zoveel deugd kan doen: ontdek alles over onze inloopdagen, praatgroepen en koesterbabbels.

EHBF*

*Eerste Hulp Bij Formaliteiten

Jammer genoeg komt er
heel wat administratief
geregel op je af.

Verbindend vrijwilligers­werk

Over warme vrijwilligers die onmisbaar zijn voor het Berrefonds, maar die ook elkaar helpen in hun verdriet.

Het rouwt in mij

Het verlies van een kind
verandert alles.
Alles.

Inspiratie

De manier waarop jij invulling geeft aan je verdriet en gemis is uniek, maar we inspireren je graag met muziek, ideetjes en boeken.

Evenementen

Onze evenementen staan altijd in het teken van warme verbondenheid tussen gezinnen, families en hun omgeving.

Hoop & vertrouwen

Kan je ooit weer gelukkig worden na het verlies van een kind?

Gastenboek

  • Het koffertje, haar koffertje heeft ons ontzettend geholpen. Nu is het stil, de foto’s blijven verborgen, nu doet het te pijn, om al die herinneringen te zien. Bedankt dat we mochten rekenen op een vereniging zoals deze, hartverwarmend en steungevend al meteen tijdens en na de bevalling, dankjewel. Voor onze lieve Paulien, op 10.02.2020, levensloos geboren na 39 weken zwangerschap.
    Karolien en Peter
  • “Omdat we weinig momenten hebben gehad met ons dochtertje, maakt dat jullie koffertje voor ons van onschatbare emotionele waarde is geworden. Het heeft een plaats gekregen in onze woonkamer zodat ik met bitterzoete heimwee in kan neuzen. Vooral de geur verzacht mijn verstikkende verdriet en geef me het gevoel dat Laura* nog bij me is."
    Sarah
  • Jullie doen super goed werk, bravo doe zo verder, spijtig dat ik jullie in deze moeilijke periode moet leren kennen, Berrefonds. Ik heb jullie koffer ook ontvangen, zo hebben we mooie herinneringen aan onze zoon Lars* die we jammer genoeg hebben moeten afgeven.
    cindy mama van Lars *
  • Bedankt om ons het gevoel te geven niet alleen op de wereld te staan op het zwaarste moment in ons leven!
  • Berrefonds
  • Binnenkort zou je je 'sweet sixteen' vieren. 16 jaar geleden verloren we jou en moesten we afscheid nemen. Gelukkig kon dat ook. Toen was er geen Berrefonds waar we terecht konden. We stonden alleen met ons verdriet. Gelukkig hadden je papa en ik elkaar en was je broertje er om voor door te gaan. Lieve Amber, je bent er nog. Voor altijd in mijn hart ❤
    Je mama Annelies

Blog

Senne

Senne 21/02/2008 – 29/10/2019 Senne , Prachtig uniek kereltje , Met je mooie blonde haartjes, Je glinsterende blauwe ogen , Je zotte kuren , Je vroege uren , Met al je speciale zorgen , We hebben het moeilijk gehad maar wisten niet dat het moeilijkste nog moest komen . We kunnen alleen nog maar van


Ferre en Lowie Dutoit

Ken je dat gevoel wanneer het begint te kriebelen om aan kindjes te beginnen? Bij Robin en mezelf begon dit in 2018. Veel vrienden van ons hadden al kinderen, onze verbouwingen waren bijna af en we waren ervan overtuigd dat kinderen onze volgende stap was. Vanaf het moment dat je die beslissing maakt, wil je


Omie voor altijd

Verjaren doe ik nog ,maar het vieren niet meer sinds mijn kleinzoontje Berreke* stierf op 20 maart 2015, op mijn verjaardag. Hij stierf aan wiegendood. Berrekes broertje Menno zei vorige week tegen mij: “Omie, soms voel ik mij schuldig omdat ik bijna 10 jaar word en mijn broertje werd net geen 1.” Dan krijg je


Gelukkig Verdriet

Liefste Pippa* & Renée* maar vooral mijn liefste liefje. Vandaag een jaar geleden zaten we nu in Leuven…En wisten we nog niet wat ons morgen te wachten stond… 29 november 2017…. Wat een gevoel, wat een immens verdriet, wat een pijn. Nog nooit voelden we ons zo verloren. Nog nooit hebben we zoveel samen geweend.


Voor Liv

Soms zijn er van die momenten waarop het plots bij me binnenkomt hoe afwezig je bent. Hoe je ontbreekt. Hoe incompleet we zijn zonder jou. Gisteren was er weer zo’n moment.  Een gezellige zondag met ons gezin. ’s Morgens aten we pannenkoeken en ’s middags zaten papa en ik pistolets te eten. Ondertussen vloog Jules


Lees meer verhalen