Goeie vraag. Hoop hier ook iets bemoedigends te lezen. Mijn dochtertje overleed op 1/10/2020 toen ze 16 maandjes was. Ik heb nog een zoontje van 5 jaar. Wat ik wel doe is toch uitstappen maken: dierentuin, pretpark, veel wandelen... Het is wel heel confronterend om gelukkige gezinnetjes te zien. Dus heel dubbel. Buitenkomen is soms deugddoender achteraf dan thuis te zitten. Maar genieten is er niet meer bij. Kan niet meer onbezorgd en blij zijn maar ik probeer te overleven, zo goed en zo kwaad dat gaat. Ik probeer van het leven dat ik nu heb toch nog iets te maken. Op 27 mei zou ze 2 jaar worden. Ben bewust een week naar Centerparcs gegaan om weg te zijn. Was een goeie keuze... Even weg, nieuwe plek ontdekken, nieuwe herinneringen maken... Ik hoop dat je een weg vindt...

We namen echt wel tijd om te rouwen en afscheid te nemen. Op haar geboortedag planden we een dag aan zee. Wat ons toen hielp, was een persoonlijke brief schrijven aan ons overleden dochtertje (2018). We deden het samen als partners maar elk in een aparte brief. Nadien verbranden we het en lieten het wegspoelen in zee. Vanaf die dag had ik het gevoel - en mijn partner ook - dat we weer verder konden.ik denk er nu nog met een dankbaar gevoel aan terug, alsof ze net veel dichter bij ons is, zonder het grote verdriet. Veel sterkte voor jou en je gezin.

Wij hebben net na het overlijden van Mees* (2008-2018) samen aan elkaar beloofd dat we er alles zouden aan doen om voor elkaar te zorgen en om de mooie kanten van het leven te blijven zien… Op reis gaan hoorde daar ook bij. In het begin heel onwennig en zwaar… Maar stilaan vinden we een nieuwe manier. En heel de reis door komt Mees* ter sprake: als hij iets leuk zou gevonden hebben of als iets ons herinnert aan hem. We dragen hem mee in ons hart en gedachten. Hij was ook één en al levensvreugde. Als je aan hem denkt, verschijnt er automatisch een glimlach. Altijd een zonneke… Voor ons zijn herinneringen aan alle warme momenten in zijn leven een echte steun. Daarom hebben we een besloten Facebook groep opgericht waar mensen hun herinneringen kunnen delen. Zo tovert hij ook nu nog heel regelmatig een glimlach op vele gezichten. ☺️ Ik wens jullie veel moed.. en een vlotte verbinding naar alle mooie, warme herinneringen aan Vic die jullie meedragen in jullie hart. ❤️

We zijn een paar maanden nadat onze zoon Tybo van 3 jaar gestorven is op vakantie gegaan. Gewoon proberen even weg te zijn van het verdriet. We hadden stickers laten maken van zijn voetafdruk. Gedurende heel de vakantie waren we aan het kijken en zoeken naar plaatsen die hij geweldig gevonden zou hebben. Indien mogelijk lieten we dan een sticker achter of namen we een foto met die plaats en zijn voetafdruk. Zijn zusje hielp hier bij mee. Tijdens die vakantie zijn er veel tranen gevallen maar ergens was het lang geleden dat hij zo dichtbij voelde. Alsof hij echt mee was op vakantie. Nu nog heb ik altijd stickers bij. Maar hoe je het ook draait of keert. Ons leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Dat 100% gelukkig zijn is samen met hem meegegaan. ❤

Lieve Wouter, Onze zonen hebben nog samen in de kleuterklas gezeten, de zonnebloemen die sinds Vic zijn overlijden in het dorp in de zomer hier en daar verschijnen, geeft aan hoe hard dit velen heeft geraakt. Ik vond de eerste vakantie na de doodgeboorte van Daan heel onwennig. Ik voelde me schuldig bij het fijne gevoel wat vakantie ooit gaf. In plaats van te genieten ging ik tussen de massa vaak opzoek naar een jongetje van de zelfde leeftijd, die hij dan zou hebben. Een blond knaapje met krulletjes, guitige kuiltjes in zijn kaakjes die grapjes en grollen uithaalt samen met zijn broertje. Ik voelde echt een gemis... De eerste vakantie na Daan heb ik niet echt volop genoten. Het was nog te vers. Toch mocht ik mijn andere zoon niet vergeten. Hij had ook nood aan dat gezinsleven, terug een beetje vreugde in huis. Hij had ook zijn verdriet maar praten over Daan hoefde niet altijd verdrietig te zijn. De kerstboom werd weer bovengehaald en vakantieplannen werden gemaakt. Via een lotgenote, zag ik dat zij stickers met de voetafdruk van haar kindje had laten maken en telkens eentje achterliet op haar vakantie bestemming. Ik vond dit zo mooi, dat ik toen dit idee heb overgenomen, stickers met Daan zijn voetafdruk en geboortedatum heb laten maken. Elke zomervakantie neem ik deze mee op onze uitstappen en deel ik ze uit onder vrienden die ze op hun beurt op het mooiste plekje achterlaten. Zo heeft Daan al een mooi plekje in de olifantentuin bij Koning Boemibol, of op een palmboom, op het eiland waarop pirates of the Caribbean werd gefilmd of op een booreiland op de beringzee. Op deze manier reist hij altijd een beetje mee en wordt hij niet vergeten. Dat heeft me een beetje rust gegeven en kan ik nu na 6 jaar een beetje genieten maar altijd met Daan in het achterhoofd. Ik wens jullie nog veel moed en sterkte om jullie weg hierin te vinden. Vic zal er in jullie harten altijd bij zijn ❤

Stefan Tonnaer 😘😘😘

Emilie Van de Water sokken voor onze mini’s! 🥰