-
Berrefonds
-
“Omdat we weinig momenten hebben gehad met ons dochtertje, maakt dat jullie koffertje voor ons van onschatbare emotionele waarde is geworden. Het heeft een plaats gekregen in onze woonkamer zodat ik met bitterzoete heimwee in kan neuzen. Vooral de geur verzacht mijn verstikkende verdriet en geef me het gevoel dat Laura* nog bij me is."
Sarah
-
We probeerden in het verleden bij het verlies van een kindje op onze afdeling steeds een kaartje af te drukken, een tekstje te schrijven... Maar er was altijd dat gevoel: ‘we missen iets’. Dat is nu helemaal anders dankzij de Koesterkoffer.
-
Het voor mij een uitlaatklep om enerzijds op een positieve en constructieve manier met mijn emoties om te gaan en anderzijds anderen in een gelijkaardige situatie te helpen. Het is voor mij een manier om zin te geven aan het onzinnige van de situatie.”
Eve
-
Ik was echt onder de indruk van jullie studiedag! Alles zat goed: een gevarieerd programma, topcatering, goede bewegwijzering, fijn aandenken, …. Ik heb al veel studiedagen meegemaakt, maar deze was echt van een ander niveau. Knap!
Liesbeth
-
“Ik ben vrijwilliger omdat ik dan effectief iets kan doen, al is het iets kleins. Ik kan het verlies van ons zoontje daardoor plaatsen in een groter kader... niet enkel negatieve maar ook positieve dingen vloeien nu voort uit zijn dood. We krijgen hem niet terug, maar hij kan ons wel aanzetten tot ‘goed te doen'.”
Anna
-
Ik vind het o zo mooi wat jullie doen!! Ik ben zo blij dat we eindelijk iets tastbaar kunnen overhandigen aan de ouders, broers en zusjes,...Ik hoop dat we met jullie nog vele jaren mogen en kunnen samenwerken.
-
“Het leuke is dat je direct in de groep wordt aangenomen en je op je eigen tempo kan werken”
Hilde
-
“Het gevoel iets te kunnen betekenen voor andere mensen die het moeilijk hebben, geeft mij een enorme voldoening, bovenop het feit dat er ook zoveel appreciatie is voor wat je doet”
Martine
-
Dit prachtige initiatief, hebben wij nu ontdekt doordat onze neef en nicht, spijtig genoeg hun dochtertje Nora hebben verloren.
Nadine en Alain
-
Binnenkort zou je je 'sweet sixteen' vieren. 16 jaar geleden verloren we jou en moesten we afscheid nemen. Gelukkig kon dat ook. Toen was er geen Berrefonds waar we terecht konden. We stonden alleen met ons verdriet. Gelukkig hadden je papa en ik elkaar en was je broertje er om voor door te gaan.
Lieve Amber, je bent er nog. Voor altijd in mijn hart ❤
Je mama Annelies
-
Het koffertje, haar koffertje heeft ons ontzettend geholpen. Nu is het stil, de foto’s blijven verborgen, nu doet het te pijn, om al die herinneringen te zien. Bedankt dat we mochten rekenen op een vereniging zoals deze, hartverwarmend en steungevend al meteen tijdens en na de bevalling, dankjewel. Voor onze lieve Paulien, op 10.02.2020, levensloos geboren na 39 weken zwangerschap.
Karolien en Peter
-
Ik ben op 20 oktober 2018 grootmoeder geworden van ons serrekindje Tiebe*. Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor jullie inzet voor alle sterrenouders. Mijn dochter heeft hier enorm veel steun aan gehad. Veel liefs. x
Petra
-
Bedankt om ons het gevoel te geven niet alleen op de wereld te staan op het zwaarste moment in ons leven!
-
Jullie aanpak, jullie houding naar ons als hulpverleners, ik voel me sterker dankzij jullie en het initiatief van de koffer. Persoonlijk heb ik al zeer mooie momenten beleefd met ouders bij het vullen van de koffer met mooie herinneringen!
een zorgzame vroedvrouw
-
Jullie doen super goed werk, bravo doe zo verder, spijtig dat ik jullie in deze moeilijke periode moet leren kennen, Berrefonds. Ik heb jullie koffer ook ontvangen, zo hebben we mooie herinneringen aan onze zoon Lars* die we jammer genoeg hebben moeten afgeven.
cindy mama van Lars *
-
Sinds een klein jaar werken ook wij met het Berrefonds samen, en met zo’n herinneringsdoos kan je veel meer bieden. Je kan je heel concreet met de ouders aan de slag om samen die doos te vullen, en zo komen de verhalen boven. Een herinneringsdoos geeft de zorgverleners structuur, en dwingt ons tijd te maken voor en te luisteren naar de ouders.
