Soms is het heel moeilijk om de juiste woorden te vinden om te praten over het gemis en het verdriet om een kind(je) dat er niet meer is. Zeker de zoektocht naar mooie, inspirerende tekstjes die je kan gebruiken bij een afscheidsdienst, een herdenking of op een mooi kaartje is vaak moeilijk. Omdat we je daar graag bij willen helpen, verzamelen we hier een reeks gedichtjes en korte tekstjes die je misschien kunnen ontroeren of inspireren.
Deze pagina is er voor en door jullie. We geven iedereen de kans om een eigen tekstje of gedichtje in te sturen. Wij publiceren je tekst dan met veel plezier op deze pagina en op onze sociale media. Geef ons enkele dagen om je inzending goed te keuren. We veranderen uiteraard niets, maar proberen even in te schatten of we alle copyrights respecteren met het delen van de tekst op deze pagina. Vermeld dus zeker de auteur van je tekst. Denk je dat er op deze pagina een tekst verscheen die hier niet hoort te staan? Stuur dan even een e-mail, we zoeken dan zo snel mogelijk een oplossing.
Wandelen in de regen
Zonder paraplu
De kans om even los te laten
Die benut ik nu
De tranen van de hemel
Mengen zich met die van mij
Even laat ik me gaan
Mogen alle emoties vrij
En weet je wat het voordeel is
Geen mens die het ziet
Want in de regen merk je’t verschil
Tussen druppels en tranen niet
En ik ademde nog één laatste keer. Geen pijn, geen verdriet, alleen leegte, en in die leegte voelde ik alles. De wind die zacht langs me blies, Het fluisteren van de bomen, het licht dat schimmerde van de avondzon, verbleekt en breekbaar. De aarde rook naar regen en gras, zo levend, terwijl ik stil verdween. 
That you will leave, like allthings leave, that you have left, that you left. The lilacs bracethemselves for this sort of blue. The howl and bloat, a mechanicalmelancholy. My hobby. My horse.That you left. An infectionof baby’s breath in your wake. This is no ordinary square swatch.No baby blanket. That August,the garbage festered in Brooklyn,as it
Wat heb je nodig? Wat kan ik voor je doen? Zeg het me alsjeblieft, Dan voel ik me nuttig… en niet langer een oen. Maar eigenlijk besef ik wel, Dat ik niks wezenlijks kan betekenen, Het is onwezenlijk, Maar weet dat je op mij kan rekenen.
Al is het uit woede, Al is het uit verdriet, Al is het uit angst, Doe wat juist voelt, mijn mening verandert niet. Huil, roep, schreeuw je longen eruit. Tier, sla, wees hard en luid. Al doe je me pijn of gooi je een steen, Het maakt niet uit, je bent niet alleen.
Wat ik zeg is allemaal onzin, Het is vulsel om te negeren, Ik weet niet wat ik zeggen moet, Dit is niet iets dat je kan leren. Vanbinnen voel ik met je mee, Die pijn valt niet te negeren, Hoewel ik niet weet wat ik kan zeggen, Blijf ik bij je, dat zal ik eren.
Vandaag vraag ik je niet hoe het gaat, Vandaag vraag ik je niet of je je beter voelt, Vandaag geen vragen over wat je precies bedoelt. Geen misschien, geen hopelijk morgen beter. Geen vergelijking, geen alles komt goed. Geen tips, ik zeg je niet wat mag en moet. Van mijn kant enkel een schouder, Van
Ik zie je door een raam, Dichtbij en eenzaam. Ik zie je in de sterren, Die kortbij, maar ook de verre. Ik zie je in andermans ogen, Die van m’n partner ingetogen. Ik zie je in m’n hart, Alsof je er al was van bij de start.
Stap voor stap, In m’n hart een band. Stap voor stap, Met jou aan m’n hand. Voet voor voet, M’n gevoel verborgen, Voet voor voet, Op weg naar morgen.
In deze donkere dagen, En temperaturen die verlagen, Voel je je al snel teneergeslagen. In die zee van haastige mensen, En bloemen en kerstbomen die verflensen, Wil ik jullie daarom hartelijk toewensen. Dat de warmte binnen mag helpen bij de pijnen, Dat de hoop de ruis doet verdwijnen, En dat jullie sterretje nog harder mag
Ik ben niet klaar om je nu al te laten gaan Ik zou je moeten dragen Maar ik moet je loslaten Ik moet je laten gaan
Ik wou je zien groeien, Je ontmoeten, Je zien openbloeien Maar je zal voor altijd Onze mooiste ster zijn
Totaal niet verwacht testte ik terug positief Wow wat waren blij en zo dankbaar. Eindelijk we zouden jou krijgen je zou ons regenboogje worden. Ik voelde me rustiger, kon weer de hele wereld aan. Maar ineens stort alles terug in. Jou moeten afgeven zonder jou ooit te horen of voelen…
rouwen… enorm veel verdriet, deinen op het ritme van de tijd tijd die verder gaat tijd die terugblikt… geconfronteerd worden met het enorme gemis herinneringen ophalen, koesteren, knuffelen een woede die opsteekt soms controleerbaar soms niet dromen over de toekomst… plannen die nooit uitgevoerd kunnen worden toekomstbeeld dat een droombeeld zal blijven…
Ik kan huilen omdat je er niet meer bent,maar ik kan ook glimlachen omdat je er was.Ik kan mijn ogen sluiten en hopen dat je terug zal komen,maar ik kan ook mijn ogen openen en zien wat je hebt achtergelaten.Mijn hart kan leeg zijn omdat ik je niet ziemaar ik kan het ook vullen met
wie was je was je een jongen of een meisje je was en blijft ons eerste kind je was er en je bent er nog maar nog voor je levensvatbaar was ging je onverwachts op reis… heel ver weg jouw vertrek gebeurde plots en heel snel, zo plots uit het niets we hebben je nooit
Je mama verdwaalt soms In haar hoofd Op zoek naar details Bang dat ze vervagen Door de mist Die als een sluier verdriet Langs jouw lege bedje Binnensluipt Als de uren zich vullen met leegte Haar ook ‘s nachts Uit haar dromen haalt Kil op de grond zet Waar ze de weg zoekt Jou vindt
Daar gaat iets, zomaar in het licht, een glimp van iets warms, een zacht gezicht. ’s Avonds met wijn denk ik stilletjes na, over kansen die komen en woorden die gaan. Twijfel houdt me stil, een stilte zo klaar, misschien blijft het slechts een droom, zonder gebaar.
Ver boven de wolkenEn heel dicht bij de maan. Zie ik een mooi klein huisje tussen duizenden sterren staan. Waar jullie wonen in lieve liefde. Met een lach op jullie gezicht.Daar waar jullie eeuwig stralenIn het allermooiste licht. Waar jullie vliegen langst regenbogenEn voor altijd zullen bestaanTotdat we ooit weer samen zijnIn het huisje langst
De dokter sprak zachte woorden
maar het gewicht was zwaar.
Je bent onvruchtbaar.
Zoals je daar zo eenzaam staat
je handen leeg je ogen neer
geslagen
door de harde vuist van zwaar verlies.
vanachter de wolken
een regenboog verwelkomen
doorheen betraande regen
de zon van nieuw leven
Door de pijn in mijn hart
Voel ik me nu zo verward
Zoveel pijn
Omdat jij nu niet meer bij me kan zijn
In ons huisje van verdriet
Word ik weer vroeg wakker
Het besef gaat diep
Ik verschiet
Je bent er niet
Zo voelt het, sinds jij er niet meer
en voor altijd bent.
Vanbuiten lijkt er niks veranderd.
Alles is zoals het was
en toch, alles is anders.
− Kijk eens wat er op de trui van je broer staat.
− Een raket!
− Inderdaad.
− Daarmee kunnen wij naar de maan vliegen, naar mijn zusjes.
Hoe vertel je aan collega’s dat je terugkomt?
Niet van je roze wolkenperiode, of de periode waarin je ‘het ritme’ met je baby’tje zoekt.
Of waar je je borsten afstemt op je kleintje en vice versa.
Kind in aarde
aan de anderstalige zijde van akkerappeltjes
aan de andere kant van een aardbeienveld
aai de avondsterretjes waaronder een wereld woont
Vandaag zou ik jou slingers en confettie geven, je feestje vieren, mega fier!
knuffels geven, boekjes lezen,
pijntjes met een kus genezen
papjes maken, wasjes draaien,
knopen van een jas aannaaien
dat dacht ik
is wat mama’s doen
Jouw foto lachend op een lege bank een plek die altijd leeg zal blijven in de klas en in ons hart
Je verliet ons als een vlinder krachtig en sterk levendig en vrij misschien niet meer hier maar des te meer daar lachend van bloem tot bloem dansend van hart tot hart raak je ons nog allemaal
Soms word ik overvallen in de tuin of op wandel bij het zien van tere blaadjes schoon, broos en al eigenzinnig. Mijn tranen ervaren zij gewoon als een warme ochtenddauw.
So many wrongs that could have been righteous,
fading in the cloudy past of memories
missen is een woord dat ik
heel hard had onderschat
het klonk erg zacht, alsof het niet
zo’n grote impact had
Mijn sterrenkindjes spelen
onder een stralende zon
een broekje en drie rokjes
of hoe het anders kon
Wandelen in de regen
Zonder paraplu
De kans om even los te laten
Die benut ik nu
Lieve Marthe
Wie voelt ook die pijn
van het niet meer samen zijn?
Wie kent er ook dat gemis
dat alsmaar groter is?
Een droom, die ging werkelijkheid worden
Een gevoel, dat niet te beschrijven valt
Een wonder, in mijn buik
Opeens was er stilte…
als een veertje vloog je weg
je haren wapperend in de wind
veel te kort op deze aarde
oh mijn lieve vlinderkind
Lieve zus,
Waarom ben jij weggegaan?
Was je er niet klaar voor?
Ik wou je zo graag leren kennen.
Samen dingen doen.
Lieve sterretjes hierboven
Jullie doen ons in iets geloven
Geloven in liefde en samenzijn
Het gemis aan jullie doet zo’n pijn
Meisje lief, meisje mijn
ik wil zo graag je mama zijn,
je knuffelen en kussen,
je hartepijnen blussen,
lief klein kindje van mij
Ik kan er met mijn hoofd niet bij
vandaag heb je me verlaten
me helemaal alleen achtergelaten
Ik leg mijn hand op mijn buik
maar weet dat het er niet meer is
het enige wat ik voel
is een ontzettend groot gemis
We keken samen richting zon
liefdevol dromend over jou,
niet beseffend dat ’t niet kon,
en een straal je ophalen zou.
3 februari 2020, ik zal het nooit vergeten
De dag dat mijn hart er werd uitgevreten
We waren zo blij met een nieuwe spruit in ons gezin
Van een zeer zware periode bleek dat echter maar het begin
Je waait door mijn hoofd
Als een pluimpje in de wind
Dansend door mijn gedachten
Zie ik jou, mijn lief kind
‘Sterk zijn’ zou kunnen betekenen, dat je zo in het leven staat dat alles er zijn tijd mag hebben, ook rouw en droefenis, naast geluk en blijdschap. Dat je weerloos durft te zijn, ruimte biedt voor ontmoeting. Dat kracht en gevoeligheid niet van elkaar worden gescheiden. Dat er lege plaatsen kunnen zijn. Dat wat pijn
Waar je ook bent
ik zou het niet weten
niet in afstand of tijd te meten
maar ik heb je bij me
diep in mij
daarom ben je zo dichtbij.
Een gedichtje uit ons Sterrenalbum over donkere wolken met een gouden randje.
Een gedichtje van onze huisdichter ‘Smooj. voor een bijzondere verjaardag van een kindje* in je hart.
Een mooi tekstje om iemand uit je omgeving te bedanken waar je altijd op kan rekenen.
Een gedichtje uit ons Sterrenalbum over mooie toekomstdromen.
