3 februari 2020, ik zal het nooit vergeten
De dag dat mijn hart er werd uitgevreten
We waren zo blij met een nieuwe spruit in ons gezin
Van een zeer zware periode bleek dat echter maar het begin
De NIPT-test bleek niet goed dus moesten we wachten
3 weken koortsig hoop koesteren in onze gedachten
Ons kindje bleek ziek, was het harde verdict
Bevallen is dan het woord waar je erg van schrikt
Een prachtteam van verpleging stond ons de ganse dag bij
Een vlinder aan de deur maakte het afscheid heel nabij
Vrienden, familie, hoe licht je iedereen in?
Het was terug evenwicht zoeken in ons gezin
Maar onze kleine man stond klaar met een lach
En spoorde ons aan te genieten van elke dag
Een kindje verliezen scheurt je in 1000 stukken
Die allemaal lijmen zal me wellicht nooit nog lukken
Toch kijken we de toekomst met plezier tegemoet
Want we weten nu zeker wat praten met een mens doet
Weg dus met de schone schijn en het grote taboe
Ik verzeker u, van zwijgen word je enkel maar moe
Om af te sluiten nog een vrolijk nieuwtje dat we moeten bekennen
Ik ben ondertussen een kleine baby in mijn buik aan het verwennen
Die in juni de wijde wereld zal komen verkennen
